ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ VS ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ. ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΧΑΜΕΝΕΣ;

Πάντοτε, αν θέλει κανείς να δει την ιστορία, στο πέρασμα των αιώνων, η γυναίκα ήταν εκείνη που έμενε πίσω, στο σπίτι, κάνοντας τις "εύκολες" θεωρητικά δουλειές, δημιουργώντας οικογένεια, φροντίζοντας τα παιδιά και το σπίτι, προετοιμάζοντας το φαγητό....

Και ποτέ, όσο τουλάχιστον μπορούμε να ξέρουμε, δεν είχε τεθεί θέμα για το αν έπρεπε να επιλέγει ή όχι η ίδια τί ήθελε να κάνει απ'τα δύο: να είναι πιστή, καλή και φρόνιμη σύζυγος και νοικοκυρά ή τέλεια και επιτυχημένη επαγγελματίας.

Σήμερα ωστόσο, όλοι ξέρουμε πως μεγαλώνοντας μια νεαρή κοπέλα, λίγο πριν την εφηβεία, είναι αναγκαίο να ξέρει τί ακριβώς θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει. Να επιλέξει το επάγγελμα που την ενδιαφέρει, να διαβάσει πολύ, να περάσει στις εξετάσεις, να πάει πανεπιστήμιο....να, να, να, να....πολλά να, πριν ακόμα αποφασίσει να κάνει οικογένεια.

Ωστόσο, έχουμε άραγε αναρωτηθεί όλοι εμείς, πόσο ελεύθερη τελικά είναι μια γυναίκα την σημερινή εποχή στην οποία ζούμε να αποφασίσει η ίδια τί ακριβώς θέλει; 

Μήπως τα πρέπει και τα μη της σημερινής εποχής, που έχουν εντελώς διαμορφωθεί και αλλάξει, εντέλει μας έχουν πάει στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση; Εκείνη που το να γίνεις επαγγελματίας και να έχεις κάποια δουλειά, μεγάλη ή μικρή, σπουδαία ή όχι, θεωρείται πια δεδομένο; 

Πόσο ελεύθερη στ'αλήθεια είναι την σημερινή εποχή μια κοπέλα, ν'αποφασίσει μόνη της, να έχει την δική της επιλογή για το αν θα ασχοληθεί μονάχα με την δημιουργία και την αφοσίωση στην οικογένεια ή αν πραγματικά έχει ανάγκη ν'αφοσιωθεί στην καριέρα και το επάγγελμά της;

Λοιπόν, δεδομένων των σημερινών καταστάσεων, θα συμφωνήσετε πως αν κάποιο κορίτσι άξαφνα αποφασίσει το πρώτο, πως απλά δεν θέλει να σπουδάσει, πως το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να κάνει μια οικογένεια και ποτέ μα ποτέ να δουλέψει, ό,τι δουλειά και αν είναι αυτή, τότε μάλλον που θα προκαλέσει κανονικό τσουνάμι....

"Και η κοινωνική κατακραυγή; Ο κόσμος; Ο γείτονας; Μα αυτό που θες δεν είναι φυσιολογικό!" Θα φωνάζουν όλοι, συγγενείς και φίλοι προσπαθώντας να την πείσουν για το αντίθετο....

Για σκεφτείτε το λίγο.....Είναι δεδομένο πια πως, όπως και να'χει, πρέπει να κάνει κάτι....Ο,τι και αν είναι αυτό, από καθαρίστρια μέχρι γιατρός, από μανικιουρίστρα μέχρι δικηγόρος, από απλή υπάλληλος γραφείου μέχρι διευθύντρια. Κάτι τελοσπάντων!

Και εδώ έρχεται το επόμενο θέμα μας...Γιατί, εντάξει θα πούμε μέχρι εδώ....Φυσικά να σπουδάσει, να βρει δουλειά, να φτάσει κάπου και μετά  όλα τα άλλα. Αλλά.....εννοείται πως ΚΑΙ όλα τα άλλα θα τα κάνει! 

Θα βρει τον άντρα της ζωής της, θα κάνει παιδιά, θα ασχοληθεί με την οικογένεια...Γυρνώντας σπίτι φυσικά και θα πρέπει να μαγειρεύει, να πλένει τα πιάτα, να σιδερώνει, να σκουπίζει, να καθαρίζει και γενικά ό,τι άλλο χρειάζεται ένα σπίτι για να συντηρηθεί, να είναι όμορφο και ζεστό στο τέλος της ημέρας. Και το βράδυ, όταν πια όλοι πέσουν για ύπνο, έρχεται και η ώρα του....συζύγου. Ο οποίος, αγνοώντας ηθελημένα ή μή όλες τις "υποχρεώσεις" της, γκρινιάζει και από πάνω που εκείνη έχει πάλι πονοκέφαλο.... 

Και εδώ, τίθεται εντέλει το μεγάλο ερώτημα: Πόσο ευνοημένες είναι τελικά οι σημερινές γυναίκες από αυτή την περίφημη ισότητα; Μήπως και αυτό δεν είναι παρά ένας μύθος με τον οποίο μας άφησαν να μεγαλώσουμε έτσι, για να νομίζουμε πως κάνουμε κάτι σπουδαίο; Πως πετύχαμε επιτέλους να είμαστε ίσες σε όλα με τους άνδρες; 

Γιατί ναι, μας αναγνωρίζουν πλέον κάθε μας ικανότητα, μα μονάχα για να καταλήξουμε έπειτα να επωμιστούμε μία μία την κάθε δυνατότητά μας και να συσσωρεύσουμε γύρω μας τόσες πολλές ιδιότητες που εντέλει δεν ξέρω αν μπορούν να συνυπάρξουν σ'ένα σώμα....

Γιατί πρέπει ταυτόχρονα να είμαστε και μητέρες και νοικοκυρές και επιτυχημένες επαγγελματίες και σύζυγοι και όλα αυτά μέσα σ'ένα μονάχα εικοσιτετράωρο! Και αν υπολογίσουμε και το γεγονός πως τρεις τουλάχιστον ιδιότητες ισχύουν μέχρι να βγει η ψυχή μας....τότε νομίζω πως είναι σαφές προς τα πού γέρνει η ζυγαριά.

Βέβαια, τώρα θα μου πείτε, πως σήμερα οι γυναίκες έχουμε το θάρρος της γνώμης μας, πολεμάμε για ό,τι μας ανήκει, επιβάλλουμε την θέλησή μας, αποφασίζουμε για το μέλλον μας, κυνηγάμε τα όνειρά μας....Ναι, τα κάνουμε όλα αυτά, είναι αλήθεια και είναι πράγματι ένα μεγάλο κατόρθωμα. Μα  στο τέλος της μέρας, όταν πέφτουμε κατάκοπες από την κούραση στο κρεβάτι, με το μυαλό κολλημένο ακόμα στις εκκρεμότητες που δεν προλάβαμε να κλείσουμε, είμαι σίγουρη πως κανένα από τα παραπάνω δεν μπορεί να μας ξεκουράσει....

Και όταν έχουμε αποφασίσει πως το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η δουλειά μας, όταν ξέρουμε πως χωρίς αυτήν δεν ζούμε γιατί για μας είναι δημιουργία και όχι επάγγελμα, πως δεν μας ενδιαφέρει καθόλου να κάνουμε οικογένεια και πως ακόμα και τότε, άλλοι θα κάνουν τις δύσκολες δουλειές για μας, τότε όλα καλά. Γιατί έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε κάτι διαφορετικό για τον εαυτό μας και μόνο, έτσι όπως θέλουμε και έτσι όπως μας αρέσει! 

Όταν όμως θέλουμε να χωρέσουμε μέσα σ'ένα εικοσιτετράωρο την οικογένεια, το ταίρι μας, τη δουλειά και το σπίτι, τότε νομίζω πως η λέξη ισότητα, δεν είναι παρά μια ουτοπία....Και εμείς εξελισσόμαστε σε θηλυκά ρομπότ που το μόνο που ξέρουν πια να κάνουν είναι να δουλεύουν. ΠΑΝΤΟΥ και ΠΑΝΤΑ χωρίς ποτέ κανείς να τους το αναγνωρίζει.....

Τα συμπεράσματα δικά σας....


"Από την BLOGGER"

Δείτε επίσης:
10 πράγματα που λένε οι γυναίκες και....μεταφράζουν οι άντρες!
10 πράγματα που λένε οι άντρες αλλά....τα εννοούν αλλιώς!
Αχ αυτή η εφηβεία!
Δωρεάν βιβλία; Γιατί όχι;
Δωρεάν βιβλίο "Καλοκαίρια στη Σκιάθο" (Περίληψη)
Το τυφλό κορίτσι. Ένα υπέροχο δίδαγμα για όλους μας!